Παρακμή...

 

Δυστυχώς επιβεβαιώθηκαν όσοι ήταν σίγουροι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν ο ολετήρας της Ελλάδας.

Υπάρχουν εκείνοι που έγλειφαν τον Τσίπρα προεκλογικά και τώρα έχουν αρχίσει να τον αποδομούν. Εκείνοι που μιλούσαν για την ιστορική ευκαιρία της Αριστεράς και για τον νέο, άφθαρτο και.....
αξιόλογο πολιτικό κ. Τσίπρα και οι ίδιοι τώρα αρχίζουν να του σκάβουν το λάκκο.
Από αυτούς του κωλοτούμπες της δημοσιογραφίας, της πολιτικής και των επιχειρήσεων δεν θα γλιτώσουμε ποτέ. Θα υπάρχουν πάντα και θα μας ταλαιπωρούν. Αλλά αυτούς τους αφήνουμε στην απαξίωσή τους. Είναι το λιγότερο σε μια χώρα που διαλύεται κομματάκι – κομματάκι και κανείς δεν κάνει τίποτε. Που βρίσκεται στην κατηφόρα με σπασμένα φρένα και κανείς δεν μπαίνει μπροστά να τη σώσει.
Μόλις δύο μήνες από τις εκλογές και η μπίλια γυρίζει. Ακόμη δεν έχουμε δει τίποτε για την αποδόμηση του ΣΥΡΙΖΑ. Αν κλείσουν οι τράπεζες και τα ΑΤΜ τότε θα δούμε πόσα απίδια έχει ο σάκος του κ. Τσίπρα. Όταν όμως 7 στους 10 βλέπουν ότι δεν άλλαξε τίποτε με την τρόικα, αυτό κάτι σημαίνει. Όταν πάνω από τους μισούς πολίτες πιστεύουν ότι δεν πάνε καλά οι διαπραγματεύσεις με ευθύνη της κυβέρνησης τότε πράγματι αρχίζει να αλλάζει το κλίμα. Θα πει κανείς: «Ναι αλλά 42% ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ». Αυτό αλλάζει τόσο εύκολα όσο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ του 4% έγινε κόμμα εξουσίας. Και μπορεί ο κόσμος να μη βλέπει εναλλακτικές λύσεις, όμως, αυτό είναι το λιγότερο.
Προέχει η σωτηρία της Ελλάδας και όχι το συμφέρον κανενός κόμματος.
Όποιος έχει αυτιά και ακούει μέσα από τις φιλοκυβερνητικές φωνές θα αντιληφθεί ότι ήδη υπάρχει μια κραυγή αγωνίας. Από τον κόσμο, τις επιχειρήσεις, την αγορά. Δεν αντέχεται άλλο η ακυβερνησία.
Στην οικονομία το αδιέξοδο είναι φανερό κι αν τις επόμενες ημέρες δεν υπάρξει κάποια συμφωνία θα καταρρεύσουν τα πάντα.
Οι αναρχικοί διαλύουν τα πάντα στη Νομική και στη συνέχεια αποχωρούν κάνοντας... παρέλαση και δεν τους συλλαμβάνει κανείς παρ' ότι έχουν κάνει κακουργήματα και υπάρχει εισαγγελική έρευνα. Μη νευριάσουμε τους κουκουλοφόρους και ξανακάνουν καταλήψεις, σκέφτηκαν στην κυβέρνηση.
Η Ομόνοια και όλο το κέντρο έχει πλημμυρίσει από μετανάστες, πεινασμένους, ρακένδυτους, άστεγους και κανείς δεν σκέφτεται το έγκλημα που έκανε η κυβέρνηση.
Καίγεται η Αθήνα δύο φορές σε λίγες ημέρες αλλά τα ΜΑΤ δεν μπορούν να κάνουν τίποτε γιατί δεν έχουν εντολή. Είναι «αφοπλισμένη» η Αστυνομία από τους προοδευτικούληδες, αριστερούς της τζάμπα ζωής που έχουν επιλέξει.
Το νομοθετικό έργο είναι ανύπαρκτο. Δύο μήνες μετά τις εκλογές και το μόνο νομοσχέδιο που πήγε στη Βουλή είναι για την ανθρωπιστική κρίση. Καλά τα κουπόνια και το δωρεάν ρεύμα, αλλά τι θα γίνει με την ανάπτυξη; Με τις επενδύσεις, με την προσέλκυση ξένων που θα κάνουν μπίζνες και θα ανοίξουν δουλειές; Τι γίνεται με την αλλαγή του φορολογικού καθεστώτος που συνεχίζει να ταλαιπωρεί τους πολίτες;
Η Βουλή ζει μερικές από τις χειρότερες στιγμές της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας με ευθύνη της Ζωής Κωνσταντοπούλου αλλά κι εκείνων που την επέλεξαν για την ύψιστη θέση.
Σε διπλωματικό επίπεδο η Ελλάδα είναι απομονωμένη και χωρίς συμμάχους και το μόνο που μένει είναι να δούμε Τούρκους στα νησιά να κάνουν βόλτες στήνοντας θερμά επεισόδια.
Οι ξένοι εταίροι, για να επανέλθουμε στην οικονομία, μας... τελειώνουν αργά – αργά. Το σενάριο της εξόδου από το ευρώ επανήλθε, οι τράπεζες είναι έτοιμες να κλείσουν, τα ταμεία είναι άδεια και με το ζόρι πληρώνουμε τις δόσεις. Και σαν να μη φτάνουν όλα αυτά μας απειλούν με μοντέλο Κύπρου, δηλαδή περιορισμό κεφαλαίων, κούρεμα καταθέσεων κι αν δεν συμμορφωθούμε... Grexit.
Το δράμα είναι συνεχές, ένας ατελείωτος Γολγοθάς που οδηγεί στη σταύρωση αλλά δεν υπάρχει ανάσταση. Στο σταυρό ο ελληνικός λαός και η χώρα και τα καρφιά τα καρφώνουν όχι οι δανειστές αλλά ο ίδιος ο πρωθυπουργός της Ελλάδας.
Τα τραγικά του λάθη είναι πολλά. Από την υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων του μέχρι την επιλογή τραγικών συνεργατών όπως ο Βαρουφάκης ή η Κωνσταντοπούλου.
Κι από τις υπερβολικές προσδοκίες μέχρι τις απίστευτες προεκλογικές υποσχέσεις που δεν είχαν σχέση με την πραγματικότητα.
Είναι αλήθεια ότι οι Ευρωπαίοι έχουν στήσει το νέο τείχος του Βερολίνου απέναντι στην Ελλάδα. Όμως, αν είχαν απέναντί τους σοβαρούς ανθρώπους σίγουρα δεν θα ήταν τόσο σκληροί. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έκανε και συνεχίζει να κάνει σωρεία εγκληματικών λαθών που διαλύουν την Ελλάδα. Και τώρα ο κόσμος βλέπει το δικό του τραγικό λάθος. Ποτέ δεν περίμενε ότι θα γκρεμιζόταν η χώρα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Δυστυχώς επιβεβαιώθηκαν όσοι ήταν σίγουροι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν ο ολετήρας της Ελλάδας.
Υπάρχουν ακόμη μερικές ευκαιρίες για να πάρει ανάσα η χώρα. Αρκεί η κυβέρνηση να αποφασίσει τι θέλει τελικά. Θέλει έξοδο από την ευρωπαϊκή οικογένεια ή θέλει ομαλότητα; Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα που θα έλεγε και ο Τσίπρας. Τη Ρόδο την είδαμε, το πήδημα πλησιάζει απειλητικά κι όποιος αντέξει.