Θέλουμε διαχειριστή της κρίσης ή εθνικό ηγέτη;

Η τελευταία παρουσία του Αντώνη Σαμαρά στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ) και κυρίως η συνάντηση του με την Μέρκελ θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως ιστορικές, για τον ίδιο τουλάχιστον. Αρκεί να σκεφθεί κανείς ότι πριν από οκτώ  μήνες, στην τότε σύνοδο κορυφής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, ο Σαμαράς κοντράριζε στα ίσια με την Μέρκελ και αναδεικνυόταν …πανηγυρικά στο “κόκκινο πανί” των Ευρωπαίων συντηρητικών.

“Τι ζητάς για να συμφωνήσεις” στο πρόγραμμα της Τρόϊκα τον είχε ρωτήσει τότε η Μέρκελ.  “Να πάρετε πίσω την φορολογία και θέλω λεφτά για επενδύσεις“, απάντησε ο Σαμαράς και πρόσθεσε: “Όταν το πρόγραμμά σου θα αποτύχει εγώ θα είμαι εδώ με το δικό μου πρόγραμμα“.Λίγοι θα φανταζόντουσαν εκείνη την εποχή ότι προχθές στις Βρυξέλλες θα γινόταν αυτό ακριβώς.
Στη ΝΔ δικαίως πανηγυρίζουν για την σημαντική αυτή στιγμή όχι μόνο για την παράταξη αλλά κυρίως για την Ελλάδα. Άλλοι λένε ότι άρχισε η “επαναδιαπραγμάτευση” και δεν είναι μακριά από την αλήθεια. Κάποιοι άλλοι όμως ισχυρίζονται ότι ο Σαμαράς υπέστειλε την “αντιμνημονιακή σημαία” και ανακηρύχθηκε πανηγυρικά εν δυνάμει πρωθυπουργός από εκείνους που μέχρι χθες τον πολεμούσαν αλύπητα, επειδή “είναι ο μόνος που μπορεί να σώσει και το πρόγραμμα και το σύστημα“.
Ποια είναι η αλήθεια; Πως τοποθετούμαστε απέναντι σε όλα αυτά, τώρα που κλείνει ένας κύκλος και αρχίζει ένας άλλος;
Κατά την γνώμη μου το θέμα δεν είναι αν ο Σαμαράς είναι “μνημονιακός”, ή “αντιμνημονιακός”. Θεωρώ τουλάχιστον επιπόλαιη ή προβοκατόρικη την εμμονή κάποιων σε αυτό το ψευδές δίλημμα. Ο Σαμαράς είναι πατριώτης και το έχει αποδείξει πολλές φορές – τελεία και παύλα.
Και όπως έχουμε ξαναγράψει,  εδώ που έφτασαν τα πράγματα, με αποκλειστική ευθύνη του ΓΑΠ, το κούρεμα του χρέους είναι κάτι που αξίζει να το προσπαθήσουμε. Επειδή μπορεί να δώσει μια ανάσα και μια ελπίδα στη χώρα. Το κούρεμα όταν ολοκληρωθεί, δεν θα μπορούν να το πάρουν πίσω, ενώ τις συντάξεις και τον κατώτατο μισθό, μια νέα κυβέρνηση μπορεί να τα ξαναδεί από την αρχή. Τόσο δύσκολο, είναι να το καταλάβει κανένας; Πόσο πιο απλά να το εξηγήσουμε; Γιατί “τρώγονται” τόσο πολύ με τις “δεσμεύσεις ” τις “υπογραφές” και τις “διαβεβαιώσεις”, αν έχουν “δεμένα” τα Μνημόνια;
Το ερώτημα, λοιπόν,  δεν είναι το απλοϊκό “μνημονιακός – αντιμνημονιακός”, αλλά άλλο. Και εξηγούμαι:
Η κρίση είναι συστημική, το έχουμε αναλύσει αυτό πολλές φορές εδώ. Είναι αποτέλεσμα της διαχείρισης του κράτους από δυο βαθιά διαπλεκόμενα κόμματα που από την μια φρόντιζαν τους χορηγούς τους λεηλατώντας το δημόσιο πλούτο και από την άλλη έκλεβαν το δημόσιο ταμείο για να βολέψουν τις κομματικές πελατείες τους. Με δεκανίκι και … ιδεολογικό καθοδηγητή την καθεστωτική αριστερά.
Αν δεν αλλάξεις όμως αυτό το σύστημα, αν δεν τα γκρεμίσεις όλα αυτά που μας έφεραν ως εδώ, πως θα βγεις από την κρίση; Μοιραία θα περιοριστείς στην διαχείρισή της.
Κάποτε ο Σαμαράς έπαιξε εναντίον του συστήματος και τον πέταξαν έξω. Ύστερα από πολλά χρόνια ξανάπαιξε εναντίον του συστήματος και αυτήν την φορά έγινε σε πείσμα όλων αρχηγός της ΝΔ. Επειδή κοίταξε το Νεοδημοκράτη στα μάτια και του είπε με απλά λόγια: αυτό το κόμμα θέλω να κάνω, γι αυτήν την Πατρίδα.
Από τότε ισορροπεί σε ένα τεντωμένο σχοινί ανάμεσα στις πιέσεις του συστημικού κατεστημένου των ΜΜΕ και της διαπλοκής (αλλά και του εξίσου συστημικού περιβάλλοντός του) και την αντισυστημική βάση της κοινωνίας (και συνεπώς και του κόμματός του) που πλήττεται βίαια από την κρίση και ζητά να αλλάξουν όλα εδώ και τώρα.
Αντιμέτωπος με αυτές τις άλυτες αντιφάσεις είναι προφανές ότι ο Αντώνης Σαμαράς επέλεξε να ακολουθήσει μια προσωπική στρατηγική στην οποία επιμένει. Βασικός στόχος της ήταν και είναι να διαπραγματευτεί ο ίδιος με το σύστημα και τους δανειστές την αλλαγή των μνημονίων για την ανάταξη της Πατρίδας.
Αυτή η στρατηγική ήταν που τον οδήγησε να συμπράξει στην κυβέρνηση Παπαδήμου στην δανειακή και τα άλλα. Τα αποτελέσματα της τον δικαιώνουν μέχρι στιγμής. Είναι πλέον ο πολιτικός στον οποίο προσβλέπει η Ευρώπη  για να σώσει την  κατάσταση. Και όπως όλα δείχνουν θα είναι αυτοδύναμος πρωθυπουργός. Χάρις στα αδιαμφισβήτητα προσόντα του, χάρις στην μεγάλη διαφορά του από τους άλλους (ουσιαστικά δεν υπάρχει πλέον άλλος) υπάρχουν πολλές πιθανότητες να τα καταφέρει.
Το πρόβλημα είναι, όμως,  ότι και το σύστημα και οι δανειστές ποτέ δεν τον πήγαν και ποτέ δεν θα τον πάνε. Σαν αναγκαστική και προσωρινή λύση θα τον βλέπουν πάντα. Γι αυτό ο λαός παραμένει ο μόνος εν δυνάμει πιστός σύντροφος και αρωγός του.
Γράψαμε και άλλη αφορά:
Ποιό θα είναι άραγε το τέλος της εθνικής καταστροφής που βιώνουμε;
Πως θα καταγράψουν οι ιστορικοί του μέλλοντος τα τωρινά γεγονότα;
Η Ιστορία μας θα γραφτεί ένδοξα, ή με μελανά χρώματα;
Θυμίζουμε ότι ο Ελευθέριος Βενιζέλος έγινε Εθνάρχης σε μια πολύ δύσκολη στιγμή. Ύστερα από την εθνική ταπείνωση του 1897, την Ελλάδα ουσιαστικά χρεοκοπημένη και μισή και τον ελληνικό λαό ακόμη με τα κουσούρια του ραγιά.
Αυτή τη στιγμή η χώρα και οι πολίτες χρειάζονται ένα νέο “Ελευθέριο Βενιζέλο” που θα βγάλει την Ελλάδα από το τέλμα που έχει περιέλθει. Οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό.
Ο τόπος χρειάζεται έναν ηγέτη με όραμα, αποφασιστικότητα, τόλμη να τα βάλει με όλους και με όλα και κυρίως διορατικότητα για το τι θέλει ο ελληνικός λαός. Και ότι πρέπει να πορευθεί με τον κόσμο για να νικήσει αυτό το τέρας. Όποιο κι αν είναι το κόστος.
Εμείς πιστεύουμε ότι ο ηγέτης αυτός είναι ο Αντώνης Σαμαράς. Κυρίως για τα οράματα, τις ιδέες του και την μόρφωσή του και επειδή η ιστορία τον διαφύλαξε και τον κράτησε έξω από αυτό το σάπιο σύστημα για πολλά χρόνια, ώστε να είναι σήμερα ο μόνος πολιτικός που δεν ταυτίζεται με την “Μεταπολίτευση του 74”.
Αυτό όμως που ο ίδιος έχει τονίσει επανειλημμένως, ότι δηλαδή “η μετάβαση από το παλιό στο ‘νέο” είναι μια αργή και βασανιστική διαδικασία” και ότι “το παλιό έχει πεθάνει, αλλά το νέο αργεί να γεννηθεί” ΗΤΑΝ ΧΘΕΣ. Το καινούργιο πρέπει να γεννηθεί ΤΩΡΑ, ΣΗΜΕΡΑ.
Στις εκλογές που έρχονται ο κόσμος θα ψηφίσει Σαμαρά και όχι Νέα Δημοκρατία. Ο οποίος ένα πράγμα κυρίως πρέπει να πει στον κόσμο και να κάνει σημαία του. Τα λόγια με τα οποία έκλεισε την ομιλία του στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης:
Το όραμα για μια Ελλάδα πραγματικά ελεύθερη
Αυτό είναι το δικό μου όνειρο: Αντίσταση όλων των Ελλήνων, στη μοιρολατρία, στην ηττοπάθεια, στην ταπείνωση και τον εξευτελισμό. Ένα καινούργιο ξεκίνημα για την Αξιοπρέπεια της Πατρίδα μας: Για Επανεκκίνηση της Οικονομίας μας σήμερα, και της Ψυχολογίας της Κοινωνίας, ώστε να λυτρωθούμε από το χθες, ώστε τα νέα Ελληνόπουλα να κατακτήσουν το αύριο της Ελπίδας που τα περιμένει…Η Επανεκκίνηση δεν αφορά μόνο την Οικονομία. Αφορά και την Ελλάδα και τους Έλληνες. Και το ηθικό τους και το φρόνημά τους και τις αξίες τους. Να ανακαλύψουμε τη δύναμή μας, να ανακαλύψουμε τις αρετές μας, να ξαναβρούμε τον εαυτό μας και την Ψυχή μας. να ξαναβρούμε την Ελλάδα που έχουμε μέσα μας!
 FactorX
ΥΓ. Έβλεπα αυτές τις ημέρες μια πολύ καλή σειρά για την “Ρώμη”. Τι μου έκανε εντύπωση; Σε όλο το έργο οι Ρωμαίοι πατρίκιοι συνωμοτούν συνεχώς και διαφθείρουν τους πάντες και τα πάντα για την εξουσία, με αποκορύφωμα την δολοφονία του Καίσαρα. Ούτε για μια στιγμή όμως δεν ξεχνούσαν τον λαό. Σε κάθε ενέργειά τους, ακόμα και στα πιο …συγκλονιστικά όργια, σκέφτονταν πως θα καθησυχάσουν τον λαό για να μην αντιμετωπίσουν την οργή του. Ας δουν λοιπόν την σειρά ορισμένοι του …συστήματος της Συγγρού. Θα διδαχθούν πολλά.