Τι μύγα τσίμπησε ξαφνικά τον ηγέτη;

Μερικές εβδομάδες μόνο, πριν αναχωρήσει για τη Κοσταρίκα και λοιπούς εξωτικούς προορισμούς, ο Γιώργος Παπανδρέου, είχε φροντίσει να καταγγείλλει στο Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ, κορυφαίο κρούσμα κρατικοδίαιτης διαπλοκής με εμπλοκή προβεβλημένου τραπεζίτη. Σύμφωνα με την διήγηση του τέως πρωθυπουργού, ο διορισμένος από την κυβέρνηση του, διευθύνων της Εθνικής, Απόστολος Ταμβακάκης, του ζήτησε την άδεια για να εξετάσει την αίτηση δανειοδότησης ενός πάλαι ποτέ κραταιού και νυν μπατιρημένου μεγαλοεκδότη, ο οποίος φημίζεται για τον στενό εναγκαλισμό του με κομματικά και επιχειρηματικά συμφέροντα.

Ο Γιώργος εξανέστη. Και είπε στον πρόθυμο τραπεζίτη ότι ο ξεδοντιασμένος εκδότης, πρέπει να αντιμετωπιστεί όπως οποιοσδήποτε Ελληνας πολίτης. Αν πληρεί τις προυποθέσεις να πάρει το δάνειο. Κι αν όχι το αίτημα να απορριφθεί.
Θαυμάσια μέχρι εδώ. Μόνο που η τράπεζα, εισηγμένη και στο Χρηματιστήριο, λογίζεται ως ιδιωτική. Και εκτός από κάτι, επίσης μπατιρημένα, δημόσια ταμεία, οι υπόλοιποι μέτοχοι είναι ξένοι θεσμικοί, άντε και η…Εκκλησία της Ελλάδος! Κάπως αδόκιμο επομένως, ο διεθύνων σύμβουλος να ζητά «σφραγίδα και υπογραφή», όχι από το διοικητικό του συμβούλιο, αλλά από τον επικεφαλής της ελληνικής κυβέρνησης!…
Κι όμως. Ο υπό έξωσιν αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, έκανε σημαία την κρατικοποίηση των ελληνικών τραπεζών, ορθώνοντας…κόκκινη γραμμή για την στήριξη τους από το ΤΧΣ με κοινές, μετά ψήφου, μετοχές. Δηλαδή, ο κ. Παπανδρέου, αντι ασχοληθεί με την μισθολογική αφαίμαξη που επιχειρούν οι δανειστές εις βάρος πλέον και του ιδιωτικού τομέα, προέταξε ως προτεραιότητα την υπαγωγή των κλυδωνιζόμενων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων της χώρας, στον σφιχτό εναγκαλισμό της πελατειακής μέριμνας του κρατικού μηχανισμού. Και την μετατροπή τους σε…ζημιογόνες ΔΕΚΟ.
Η υπόθεση προκαλεί ερωτηματικά. Τι μύγα τσίμπησε ξαφνικά τον ηγέτη; Γιατί ως γνωστόν οι τροικανοί, μετά από δεύτερες σκέψεις και ακριβώς για να αποφευχθούν φαινόμενα διαπλοκής τύπου Παπανδρέου-Ταμβακάκη-Ψυχάρη, αποφάσισαν την ενίσχυση των τραπεζών με προνομιούχες ή κοινές άνευ ψήφου μετοχές.
Δίκαιο;  Υπο μία έννοια ναί. Γιατί οι ελληνικές τράπεζες κλήθηκαν ημι-υποχρεωτικά να συνδράμουν τον δανεισμό του ελληνικού κράτους, φορτώνοντας τα χαρτοφυλάκια τους με τοξικά ελληνικά ομόλογα.  Η ενίσχυση για να ανταπεξέλθουν στο κούρεμα, δεν θα έπρεπε να σημαίνει την κρατικοποίηση τους, στο βαθμό βέβαια που και οι μέτοχοι τους είναι διατεθειμένοι να συνεισφέρουν με ίδια κεφάλαια.
Αφορά την προστασία εισοδήματος του μέσου πολίτη; Οχι. Γιατί επί της ουσίας αποτελεί τεχνικό ζήτημα που μπορεί να ρυθμιστεί με μικτές πρακτικές(π.χ. προνομιούχες μετοχές για την συνδρομή του κράτους ως προς τις απώλειες επι των ομολόγων και κοινές μετά ψήφου για τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, όπως αυτά που ανακάλυψε η Blackrock).
Τελικό ερώτημα: Γιατί ο Γιωργάκης αντι να βάλει κοκκινες γραμμές για τους μισθούς και τις συντάξεις προτάσσει την κρατικοποίηση των τραπεζών με κίνδυνο να τορπιλίσσει το PSI; Γιατί απλούστατα ψάχνει λόγο πολιτικής ύπαρξης…
 Γιώργος Χαρβαλιάς