Μηδένα προ του τέλους μακάριζε

Ας μη βιαζόμαστε, αγαπητοί. Το παιχνίδι δε χάθηκε χτές. Το παιχνίδι μόλις άρχισε. Η μπάλα τώρα βρίσκεται στο γερμανικό γήπεδο και η φράου Μέρκελ πρέπει να αρχίσει να ψάχνει καλές δικαιολογίες για το φιάσκο του PSI, που ξεκινάει εντός ολίγου.

Δεν ήταν δυνατόν ο Σαμαράς να δεχτεί να γίνει το εξιλαστήριο θύμα για τα εγκλήματα της Ευρώπης. Ως μεγάλος μαέστρος της πολιτικής, έκανε μια τακτική οπισθοχώρηση.

Τ’ αφεντικό τρελάθηκε;

Όχι, αγαπητοί, έχει σώας τας φρένας.  ‘Έχουν γνώσιν οι φύλακες…

Τη στιγμή αυτή στην Ευρώπη παίζεται ένα εμετικό παιχνίδι εντυπώσεων, με διακύβευμα το πολιτικό μέλλον των Μερκοζύ.

Τι συμβαίνει;

Αναφορικά με τις περίφημες ‘’διαπραγματεύσεις’’ γύρω από τη νέα δανειακή έχει προκύψει σοβαρή εμπλοκή.

Ψίθυροι (κραυγές μάλλον) στα οικονομικά κέντρα της ηπείρου κάνουν λόγο για ‘’εθελοντική’’ συμμετοχή στο PSI, που δεν ξεπερνάει το 80%.

Η ελληνική κυβέρνηση, ως εκ τούτου, οφείλει να νομοθετήσει άμεσα για να θεσπίσει τις περίφημες ρήτρες συλλογικής δράσης (CACs).

Αυτή η ατυχής εξέλιξη λέγεται ότι θα αναγκάσει την ISDA (για να μην σας κουράζω, αυτό είναι κάτι σαν τη διαιτησία μεταξύ των αρπακτικών) να ενεργοποιήσει τα CDS, κάτι που θα συνδυαστεί με την υποβάθμιση της Ελλάδας στο D από τους γνωστούς οίκους.

Αυτή λοιπόν πρόκειται να είναι η ατυχής εξέλιξη του χιμαιρικού γερμανικού σχεδίου με την κωδική ονομασία PSI.

Το επικείμενο φιάσκο θα προσγειώσει την αξιοπιστία της φράου Μέρκελ στα επίπεδα του κ. Παπανδρέου, κάτι που η ίδια προσπαθεί με κάθε μέσο να αποτρέψει.

Το ευκολότερο θύμα στη συγκεκριμένη περίπτωση θα ήταν ο κ. Σαμαράς.

Καθώς ο κ. Σαμαράς έχει επανειλημμένα ταχθεί κατά της μνημονιακής λογικής και έχει ουκ ολίγες φορές βρεθεί αντιμέτωπος με τη μήνι των Γερμανών οπορτουνιστών που παριστάνουν τους εμπνευσμένους ηγέτες, εκτιμήθηκε ότι θα αντιδράσει στα γερμανικά τετελεσμένα, προσπαθώντας να περισώσει την αξιοπιστία του.

Την στιγμή που όλη η Ευρώπη ψάχνει να βρει ένα βολικό θύμα το οποίο θα φορτωθεί το μουτζούρη της ελληνικής χρεοκοπίας, η γερμανική ηγεσία προσπαθεί ματαίως να εκβιάσει ένα ελληνικό ‘’όχι’’.

Ο κ. Σαμαράς έχει πολλάκις αποδείξει ότι δεν είναι κανένας τυχαίος και δεν πρόκειται να υποκύψει εύκολα στους τακτικισμούς των Μερκοζύ.

Θα παριστάνει πως αποδέχεται τον εκβιασμό , έως ότου οι Γαλλογερμανοί παραδεχθούν δημοσίως το mea culpa

Αν ο κ. Σαμαράς πράγματι είχε σκοπό να διαπραγματευθεί επί της ουσίας, δεν θα διύλιζε τον κώνωπα γύρω από τις συντάξεις, αλλά θα έπιανε ζόρικα θέματα, όπως το Αγγλικό δίκαιο, το ταμείο αξιοποίησης ή το ύψος του δανείου.

 Οι περισσότεροι σοβαροί αναλυτές παραδέχονται ότι οι διεθνείς αγορές είναι πλέον απόλυτα εξοικειωμένες με την πρώτη χρεοκοπία εντός της Ευρωζώνης και η αποπομπή της Ελλάδας από το ευρώ, που ενδεχομένως θα δημιουργούσε ασύμμετρες απειλές, ούτε καν συζητείται.  Πολλοί είναι μάλιστα αυτοί που σε κατ ιδίαν συζητήσεις εκφράζουν την πεποίθηση ότι η ελληνική χρεοκοπία είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία, τόσο για να δοκιμαστεί στην πράξη το σύστημα των CDS, όσο και για να ξεσκαρτάρει μερικώς το παραφουσκωμένο τραπεζικό σύστημα.

Οι λίγοι που εμμένουν ακόμα στο σενάριο περί εξόδου από το ευρώ, απλώς ισχυρίζονται ότι η Ελλάδα θα αποχωρήσει στο μέλλον οικειοθελώς, αδυνατώντας να τονώσει την ανταγωνιστικότητά της.

Πριν βιαστείτε να κορυφώσετε την κριτική σας στον κ. Σαμαρά, πριν αποφασίσετε να ετοιμάσετε τις βαλίτσες σας για την επόμενη πτήση προς την αριστερά, καλό θα ήταν να περιμένετε τις εξελίξεις.  Αν δηλαδή θα υπάρξει PSI, αν θα υπάρξει νέα δανειακή ή αν αντίθετα η κατάσταση οδηγηθεί σε αδιέξοδο. Αν πάλι όλα εξελιχθούν δυσμενώς, εδώ είμαστε να πούμε επίσημα το mea culpa και πάμε παρέα στο Σύνταγμα.  Αλλά πρώτα να δούμε τις ουσιαστικές εξελίξεις.  Ξέρετε συμβαίνει η Ευρώπη να μαστίζεται από μια πρωτόγνωρη κρίση που η μετάστασή της στην Ιταλία θα σημάνει κόκκινο συναγερμό.  Συνεπώς ο κλαυθμός γύρω από την φτωχοποίησή μας, δε συγκινεί ιδιαίτερα.

Τι μέλλει γενέσθαι;

Τις αμέσως επόμενες ημέρες, αφού καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός από την ελληνική κυβίστηση και αφού αποκαλυφθεί το γερμανικό φιάσκο, οι ηγέτες θα καθίσουν όμορφα και ωραία και θα αποφασίσουν νηφάλια έναν εναλλακτικό τρόπο στήριξης της χώρας μας, στη σωστή βάση αυτή τη φορά, αν δε θέλουν να θέσουν σε κίνδυνο το κοινό νόμισμα.

Εκεί θα αντιμετωπιστεί και το πραγματικό πρόβλημα, που δεν είναι άλλο από την ανακεφαλαιοποίηση των ευρωπαϊκών τραπεζών.

Ήρθε η ώρα η Ευρώπη να αντιμετωπίσει τα συμπλέγματά της, να καταλάβει με οδυνηρό τρόπο, ότι η ελληνική κρίση χρέους, δεν είναι μια παραξενιά κάποιων ηλιοκαμένων τεμπέληδων, αλλά ένα δομικό πρόβλημα του τραπεζοκεντρικού της συστήματος, που γιγαντώθηκε τα τελευταία χρόνια και που απειλεί να κατασπαράξει το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο.

Auf Wiedersehen!