Οι μισθοί μειώθηκαν, αλλά οι τιμές στα ράφια παραμένουν υψηλές

Στο ύψος τους παραμένουν οι τιμές στην Ελλάδα, παρά τη μείωση του εργατικού κόστους, λόγω της μηδαμινής προόδου στις μεταρρυθμίσεις που θα οδηγούσαν σε βελτίωση των συνθηκών ανταγωνισμού. Ως αποτέλεσμα, η μείωση των μισθών απορροφάται από τα περιθώρια κέρδους και επιτυγχάνεται ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα.

Τα λόγια ανήκουν σε στέλεχος του ΙΟΒΕ που μιλώντας για τις επενδύσεις, την ανάπτυξη και την ανεργία σε ανοικτή συζήτηση του ΕΛΙΑΜΕΠ, με τίτλο «Ελλάδα: μεταρρυθμίσεις, ρήξεις τομές», επισήμανε μεταξύ άλλων ότι το κεντρικό ερώτημα στον γρίφο της χαμηλής ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας είναι το κατά πόσο περνά η μείωση των μισθών στις τιμές.

«Τη διετία 2010-2011 είχαμε σε πραγματικούς όρους σωρευτική μείωση μισθών πάνω από 14%. Σε αυτές τις συνθήκες το επίπεδο τιμών θα έπρεπε να έχει υποχωρήσει αισθητά, ώστε να μπορέσει να εξισορροπήσει τη συνολική προσφορά και ζήτηση της οικονομίας. Αυτό όμως δεν έγινε. Οι τιμές αντιστέκονται στην πτώση, ο πληθωρισμός το 2011 έκλεισε στο 3,3% και οι τιμές των εξαγόμενων προϊόντων αυξήθηκαν κατά 5% το 2010 και βρίσκονταν στο 7% για το εννεάμηνο του 2011», ανέφερε χαρακτηριστικά ο επιστημονικός σύμβουλος του ΙΟΒΕ Νίκος Ζόνζηλος.

Επίσης, όπως προσθέτει, τα στοιχεία δείχνουν ότι η μείωση των μισθών βοήθησε από λίγο έως καθόλου τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των τιμών, πιθανόν να ευνόησε λίγο την υποκατάσταση των εισαγωγών, αλλά τελικά απορροφήθηκε κατά κύριο λόγο από τα περιθώρια κέρδους.

Πού οδηγεί λοιπόν η μείωση των μισθών; Σε άνοδο της ανεργίας, απαντά το στέλεχος του ΙΟΒΕ. «Σε μια οικονομία με αγκυλώσεις και δυσκαμψίες, όπως η ελληνική, μια μείωση των μισθών οδηγεί σε άνοδο της ανεργίας και σε υποχώρηση της οικονομικής δραστηριότητας, αφού περιορίζει τη ζήτηση».

Επιτυγχάνεται, δηλαδή, κατά τον ίδιο, ακριβώς το αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, διότι το κύριο πρόβλημα της οικονομίας μας είναι η έλλειψη διαρθρωτικής ανταγωνιστικότητας, που περιλαμβάνει ένα σύνολο παραγόντων. Τέτοια είναι η ποιότητα, η άρση εμποδίων και αντικινήτρων στην ίδρυση επιχειρήσεων, η γραφειοκρατία, η απονομή της δικαιοσύνης, η πάταξη της διαφθοράς.

«Κατεύθυνση προς την οποία ελάχιστα έγιναν, ενώ με την πολιτική που εστιάζει στη μείωση των μισθών είναι βέβαιο ότι η οικονομία δεν πρόκειται να βγει από την παγίδα της αυτοτροφοδοτούμενης ύφεσης», κατέληξε ο κ. Ζόνζηλος προτείνοντας αυξήσεις στους πραγματικούς μισθούς, στα όρια ή λίγο κάτω από την αύξηση της παραγωγικότητας, για να συντηρηθεί μεταξύ άλλων και το εισόδημα των νοικοκυριών.
Τα νέα