Τότε καταλήξαμε στο Καστελόριζο και στο πρώτο μνημόνιο. Τώρα; Το ευτυχές σενάριο για τον Τσίπρα θα ήταν τα πράγματα να τέλειωναν στην επταμερή, γιατί ο ΓΑΠ έφτασε στις Κάννες…
Έχουμε και λέμε: Από την επταμερή συνάντηση που είχε ο
Τσίπρας προέκυψε ένα κοινό ανακοινωθέν και δηλώσεις από όλες τις πλευρές
που λένε ότι συμφώνησαν στην κοινή ανάγνωση της απόφασης του Eurogroup
της 20ης
Φεβρουαρίου. Κοινώς μας λένε ότι συμφώνησαν να εφαρμόσουν μια
δημιουργικά ασαφή απόφαση. Το μόνο βέβαιο από τα χτεσινά είναι ότι η
Μέρκελ, Ολάντ, Γιούνκερ, Ντάισελμπλουμ, Ντράγκι και λοιποί συγγενείς
είπαν στον Έλληνα πρωθυπουργό να φέρει μια κανονική λίστα μέτρων που δεν
θα είναι σαν την προηγούμενη του Βαρουφάκη που επί ένα μήνα σχεδόν
οδήγησε τις δύο πλευρές να παίζουν τις κουμπάρες.
Το χτεσινό κοινό ανακοινωθέν της απόφασης της επταμερούς συνάντησης είναι το εξής: «Αποδεχόμαστε απόλυτα τη συμφωνία του Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου 2015. Σε πνεύμα αμοιβαίας εμπιστοσύνης, δεσμευόμαστε να επιταχύνουμε το έργο μας και να το ολοκληρώσουμε το ταχύτερο δυνατόν. Στο πλαίσιο της συμφωνίας του Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου 2015, οι ελληνικές αρχές θα έχουν την ευθύνη για την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων και θα παρουσιάσουν έναν πλήρη κατάλογο συγκεκριμένων μεταρρυθμίσεων τις επόμενες ημέρες. Επιβεβαιώσαμε εκ νέου την πρακτική συμφωνία επί της διαδικασίας: Οι συνομιλίες για θέματα πολιτικής λαμβάνουν χώρα στις Βρυξέλλες. Οι αποστολές για τη συγκέντρωση πληροφοριών λαμβάνουν χώρα στην Αθήνα. Το Eurogroup είναι έτοιμο να συγκληθεί εκ νέου το συντομότερο δυνατόν».
Που βρίσκεται η ασάφεια της απόφασης του Eurogroup που οδηγεί στις διαφορετικές αναγνώσεις από τους δανειστές και την ελληνική κυβέρνηση; Η κυβέρνηση για εσωτερικούς πολιτικούς λόγους διαχώριζε το μνημόνιο από τη δανειακή σύμβαση, ενώ για τους Ευρωπαίους αυτά τα δύο πράγματα ταυτίζονται και σ’ αυτό το πλαίσιο του διαμήνυαν ότι η αξιολόγηση γίνεται στη βάση της ολοκλήρωσης του δεύτερου μνημονίου από τη στιγμή που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δια του Γιάνη Βαρουφάκη υπέγραψε την παράταση της δεύτερης δανειακής σύμβασης.
Η κυβέρνηση το ξέρει αυτό, έχει δεσμευτεί με τις υπογραφές της και γι’ αυτό ο Τσίπρας ζητούσε «πολιτική λύση», διότι η απόφαση του Eurogroup το Φεβρουάριο του έχει δέσει τα χέρια. Οι ξένοι έχουν ταμπουρωθεί πίσω από τις υπογραφές του ΣΥΡΙΖΑ πλέον και του λένε πολύ απλά το εξής απλό πράγμα: Αφού συμφωνείς με το 70% του μνημονίου (ή αλλιώς του παραταθέντος προγράμματος) έχει καλώς, φέρε μας αξιόπιστες προτάσεις για το άλλο 30% που διαφωνείς και άμα μας ικανοποιήσεις και τις εφαρμόσεις για να επιτευχθούν οι δημοσιονομικοί στόχοι του δεύτερου προγράμματος τότε θα πάρεις και κανένα ευρώ. Στο μεταξύ του θυμίζουν τις υπογραφές του που μιλάνε για διπλό έλεγχο, τον τεχνικό της τρόικας στην Αθήνα και τον πολιτικό του Eurogroup στις Βρυξέλλες. Εδώ βρίσκεται και το μεγάλο ζόρι της κυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου-Βαρουφάκη. Και αυτό ακριβώς είχε επισημάνει πριν λίγες μέρες ο Αλέξης Μητρόπουλος όταν μίλησε για «διπλή εποπτεία» πιο σκληρή από την προηγούμενη.
Κατ’ ουσίαν πρόκειται δυστυχώς για ένα Βατερλώ της ελληνικής κυβέρνησης από τις προεκλογικές της υποσχέσεις ακόμα και από τις προγραμματικές της δηλώσεις, το οποίο προς το παρόν το σώζει η καλή επικοινωνιακή τακτική του Μαξίμου αλλά και διάθεση του κόσμου να μην ξαναγυρίσει στα προηγούμενα και γι’ αυτό θέλει να ελπίζει ότι κάτι θα αλλάξει με τη σημερινή κυβέρνηση. Γι’ αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επιδοθεί σε ένα παιχνίδι για την επανονομασία της τρόικας, του μνημονίου, της λιτότητας και της επιτήρησης, δίνοντας το πρόσχημα στη Μέρκελ να «γλεντάει» -δυστυχώς για τη χώρα- τον Τσίπρα και να του λέει ούτε λίγο ούτε πολύ ότι αρμόδιος για να κρίνει τις μεταρρυθμίσεις της ελληνικής κυβέρνησης είναι ο …Κοστέλο και φυσικά ο Ντάισελμπλουμ. Ακόμα και ο μετριοπαθής Γιούνκερ «τα έχωσε» στον Τσίπρα ζητώντας του να μην υπονομεύουν τον έλεγχο της τρόικας στην Αθήνα!
Αυτό που αποδείχτηκε τελικά είναι ότι η «δημιουργική ασάφεια» αποτελεί όπλο στα χέρια του ισχυρού όταν αποδέχεσαι να παίξεις στο γήπεδό του και είναι προφανές ότι ο ισχυρός αυτή τη στιγμή είναι το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες. Αν συνεχίσει έτσι ο Τσίπρας πολύ σύντομα θα αποδειχτεί από τα πράγματα Γιώργος Παπανδρέου. Θυμάστε το 2010 λίγο πριν από το Καστελόριζο που έλεγε ότι δεν θέλει δάνεια και βοήθεια αλλά μόνο πολιτική δήλωση στήριξης από την ΕΕ και τη Μέρκελ; Συγκρίνετε τώρα εκείνη τη ρητορική του ΓΑΠ για «πολιτική δήλωση στήριξης» με τη σημερινή εμμονική ρητορεία του Μαξίμου και του Τσίπρα για «πολιτική λύση» και βγάλτε τα συμπεράσματά σας. Eπιπρόσθετα συγκρίνετε το γεγονός ότι τότε τελικά η βουλή απλά συζήτησε το πρώτο μνημόνιο ενώ η δέσμευση της χώρας βασίστηκε στην υπογραφή του Γιώργου Παπακωνσταντίνου με αυτό που συμβαίνει σήμερα, δηλαδή με το ότι η κυβέρνηση αρνείται να φέρει στη βουλή για συζήτηση και ψήφιση την συμφωνία του Eurogroup και αρκείται στην υπογραφή Βαρουφάκη.
Τότε καταλήξαμε στο Καστελόριζο και στο πρώτο μνημόνιο. Τώρα; Το ευτυχές σενάριο για τον Τσίπρα θα ήταν τα πράγματα να τέλειωναν στην επταμερή, γιατί ο ΓΑΠ έφτασε στις Κάννες…
Κάλχας
Το χτεσινό κοινό ανακοινωθέν της απόφασης της επταμερούς συνάντησης είναι το εξής: «Αποδεχόμαστε απόλυτα τη συμφωνία του Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου 2015. Σε πνεύμα αμοιβαίας εμπιστοσύνης, δεσμευόμαστε να επιταχύνουμε το έργο μας και να το ολοκληρώσουμε το ταχύτερο δυνατόν. Στο πλαίσιο της συμφωνίας του Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου 2015, οι ελληνικές αρχές θα έχουν την ευθύνη για την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων και θα παρουσιάσουν έναν πλήρη κατάλογο συγκεκριμένων μεταρρυθμίσεων τις επόμενες ημέρες. Επιβεβαιώσαμε εκ νέου την πρακτική συμφωνία επί της διαδικασίας: Οι συνομιλίες για θέματα πολιτικής λαμβάνουν χώρα στις Βρυξέλλες. Οι αποστολές για τη συγκέντρωση πληροφοριών λαμβάνουν χώρα στην Αθήνα. Το Eurogroup είναι έτοιμο να συγκληθεί εκ νέου το συντομότερο δυνατόν».
Που βρίσκεται η ασάφεια της απόφασης του Eurogroup που οδηγεί στις διαφορετικές αναγνώσεις από τους δανειστές και την ελληνική κυβέρνηση; Η κυβέρνηση για εσωτερικούς πολιτικούς λόγους διαχώριζε το μνημόνιο από τη δανειακή σύμβαση, ενώ για τους Ευρωπαίους αυτά τα δύο πράγματα ταυτίζονται και σ’ αυτό το πλαίσιο του διαμήνυαν ότι η αξιολόγηση γίνεται στη βάση της ολοκλήρωσης του δεύτερου μνημονίου από τη στιγμή που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δια του Γιάνη Βαρουφάκη υπέγραψε την παράταση της δεύτερης δανειακής σύμβασης.
Η κυβέρνηση το ξέρει αυτό, έχει δεσμευτεί με τις υπογραφές της και γι’ αυτό ο Τσίπρας ζητούσε «πολιτική λύση», διότι η απόφαση του Eurogroup το Φεβρουάριο του έχει δέσει τα χέρια. Οι ξένοι έχουν ταμπουρωθεί πίσω από τις υπογραφές του ΣΥΡΙΖΑ πλέον και του λένε πολύ απλά το εξής απλό πράγμα: Αφού συμφωνείς με το 70% του μνημονίου (ή αλλιώς του παραταθέντος προγράμματος) έχει καλώς, φέρε μας αξιόπιστες προτάσεις για το άλλο 30% που διαφωνείς και άμα μας ικανοποιήσεις και τις εφαρμόσεις για να επιτευχθούν οι δημοσιονομικοί στόχοι του δεύτερου προγράμματος τότε θα πάρεις και κανένα ευρώ. Στο μεταξύ του θυμίζουν τις υπογραφές του που μιλάνε για διπλό έλεγχο, τον τεχνικό της τρόικας στην Αθήνα και τον πολιτικό του Eurogroup στις Βρυξέλλες. Εδώ βρίσκεται και το μεγάλο ζόρι της κυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου-Βαρουφάκη. Και αυτό ακριβώς είχε επισημάνει πριν λίγες μέρες ο Αλέξης Μητρόπουλος όταν μίλησε για «διπλή εποπτεία» πιο σκληρή από την προηγούμενη.
Κατ’ ουσίαν πρόκειται δυστυχώς για ένα Βατερλώ της ελληνικής κυβέρνησης από τις προεκλογικές της υποσχέσεις ακόμα και από τις προγραμματικές της δηλώσεις, το οποίο προς το παρόν το σώζει η καλή επικοινωνιακή τακτική του Μαξίμου αλλά και διάθεση του κόσμου να μην ξαναγυρίσει στα προηγούμενα και γι’ αυτό θέλει να ελπίζει ότι κάτι θα αλλάξει με τη σημερινή κυβέρνηση. Γι’ αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επιδοθεί σε ένα παιχνίδι για την επανονομασία της τρόικας, του μνημονίου, της λιτότητας και της επιτήρησης, δίνοντας το πρόσχημα στη Μέρκελ να «γλεντάει» -δυστυχώς για τη χώρα- τον Τσίπρα και να του λέει ούτε λίγο ούτε πολύ ότι αρμόδιος για να κρίνει τις μεταρρυθμίσεις της ελληνικής κυβέρνησης είναι ο …Κοστέλο και φυσικά ο Ντάισελμπλουμ. Ακόμα και ο μετριοπαθής Γιούνκερ «τα έχωσε» στον Τσίπρα ζητώντας του να μην υπονομεύουν τον έλεγχο της τρόικας στην Αθήνα!
Αυτό που αποδείχτηκε τελικά είναι ότι η «δημιουργική ασάφεια» αποτελεί όπλο στα χέρια του ισχυρού όταν αποδέχεσαι να παίξεις στο γήπεδό του και είναι προφανές ότι ο ισχυρός αυτή τη στιγμή είναι το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες. Αν συνεχίσει έτσι ο Τσίπρας πολύ σύντομα θα αποδειχτεί από τα πράγματα Γιώργος Παπανδρέου. Θυμάστε το 2010 λίγο πριν από το Καστελόριζο που έλεγε ότι δεν θέλει δάνεια και βοήθεια αλλά μόνο πολιτική δήλωση στήριξης από την ΕΕ και τη Μέρκελ; Συγκρίνετε τώρα εκείνη τη ρητορική του ΓΑΠ για «πολιτική δήλωση στήριξης» με τη σημερινή εμμονική ρητορεία του Μαξίμου και του Τσίπρα για «πολιτική λύση» και βγάλτε τα συμπεράσματά σας. Eπιπρόσθετα συγκρίνετε το γεγονός ότι τότε τελικά η βουλή απλά συζήτησε το πρώτο μνημόνιο ενώ η δέσμευση της χώρας βασίστηκε στην υπογραφή του Γιώργου Παπακωνσταντίνου με αυτό που συμβαίνει σήμερα, δηλαδή με το ότι η κυβέρνηση αρνείται να φέρει στη βουλή για συζήτηση και ψήφιση την συμφωνία του Eurogroup και αρκείται στην υπογραφή Βαρουφάκη.
Τότε καταλήξαμε στο Καστελόριζο και στο πρώτο μνημόνιο. Τώρα; Το ευτυχές σενάριο για τον Τσίπρα θα ήταν τα πράγματα να τέλειωναν στην επταμερή, γιατί ο ΓΑΠ έφτασε στις Κάννες…
Κάλχας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου